Gözlerine baktığımda anlamalıydım bu yazgıyı
Sen bir orman misali vermedin bana kalbinden bir yaprak
Salkım salkım dökülüyordu güzelliğin
Oysaki ben seni yapraklarını dokunceye dek sevecektim
Kalemi aldık yine ele
Her son satirim dediğimde
Sus diyip manzaranı seyrediyorum
Her yağmur tanesine tutuluyorum
Bir yalaza alsa bu ormanı sende bana gelsen
Farkına varabilsen yaşatırım seni senden uzakta
Kayıt Tarihi : 26.6.2024 02:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir umut
![Mustafa Kemal 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/06/26/caresizlik-276.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!