Yüreğinim acıyla yandığı ve gözlerimin bir pınar olup aktığı bir andı. Çaresizlik ve ne yapacağını bilememek o kadar acıydı ki.
Böyle anlarda insan bir dost arıyor derdine ortak olacak, ama yoktu işte. O an kendini o kadar yalnız hissetti ki. Neyse dedi kendi kendine her şeyin geçtiği gibi, buda geçecek. Ve iki dişlinin dişlerinin birbiri içine girmesi gibi, her şey zamanla düzelecek.
Bırak kimseler duymasın. Kimsenin duymasına da gerek yok zaten. Herkesin yeterince derdi var. İlerleyen günlerde birileriyle paylaşmak istedi ama olmadı anlatamadı. İşte gerçekten yalnız olduğunu hissetmek böyle bir şeydi.
Sevildiğini hak etmediğini düşünen insan yalnızdır. Sevdiği insanlarla bile üzüntüsünü paylaşamamak böyle bir şeydi. Ama yinede hayat devam ediyordu umutlar terk edilmedi. Her olumsuzluğun ardında bir umut saklıydı her zaman.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
