Çaresizliğin Sükutuna İsyan

umutsuzluğun yakıcı gözyaşları
yanaklarından süzülürken
dayanılmaz hıçkırıklara boğulursun
elinden hiçbirşey gelmezken
başını eğip sessizce beklerken
bu çıkmaz karşısında sadece kahredersin
çılgın dalgalar gibi kendini kayalara vurasın gelir
patlayan fırtınalar içinde
yüreğin bir volkan
yakar seni
bir küfür boğazında tıkanıp kalır
diline ulaşamadan
yumruklarını sıkarsın
parmaklarını kırarcasına
hırsla kenetlenir ellerin
çöker kalırsın dizlerinin üzerine
dünyanın yükü omuzlarında
sanki
kaybeder gözlerin ferini
avurtların çöker
benzin atar
sararsın solan çiçekler gibi
geberip gitmek
toprak olmak
daha iyidir belkide
bir bebek kadar savunmasız
kalırsın acılar içinde
haykırmak istersin
neden derken
ne gelir elinden
o an bir sigara tek dostun
tek tesellin
hırsla yakarsın
umutlarınla beraber yavaş yavaş tükenir
bilirmisin
ben
bunları yaşadım
çaresizliğin sükutu içinde