Çaresizliğe Rezil Etme Beni

Ey direnişin, ey kavgamın yeli! Ben seni
tükü, türkü dinliyorum
Yüce dağbaşından kaldı yollarım
Yollar çaresiz, ben çaresiz
Efkârımdan
Dağların dili zar ediyor
Hayat, yaşam bağımı koparıp
Kuşlara, kurtlara
Yem etme
Beni
Bütün yolculuk boyunca umutlarım
Hayallerime, cılız kalan kollarım
Yük bana
Dert bana
Yürü bre gâfil dünya yürü
Viran olasın
Sen
Beni çöllere savürüp
Gülüne kavuşamayan
Seherde şakımayan bülbül gibi, çaresizliğe rezil etme beni

Gözleri siyah mı siya, alapaça bir tay koşar kişnemesi kulağımda
Zamanı geldiğinden; gideceğim belki ardında
Şu yorgunluğumdam gayrı
Bir gün sende
Kendimi bulacağım
Bana bir şey kalmadı
Gece bir yandan
Sen bir yandan
Yâr bir yandan
Can evimden vurdunuz
Beni
Hışımdan gayri
Hiç bir sefa görmedim
Ateşin etrafından dönen pervane gibi, yaktınız beni, yanan benim

Bir yel esiyor, sabahtan akşama, her tarafa dönen acım kan damlıyor
Alıp eline, yerden yere vurma beni
Yaprak, yaparak sarma beni
Aşılmaz koca dağlar
Bitmeyen cefalar
Ah girdi
Sevgi girdi
Yâr girdi
Aşına, ekmeğine
Umuduna özlem duyduğum
Sıla ile benim arama

Kar geceleri, yağmur geceleri, bir dağ sırtında her şeyden uzak
Hep böyle yapayalnız
Oy
Hoş olmayan günler
Ciğerimi acıtıyor
Ağlıyorum
Acı, acı
Sensizlik ölümden beter
Ey yâr
Ey gönlümün baharı
Gel helalaşalım
Yeter ki gör beni
Neyim varsa, derdime dert katan yele verdim, senden gayri

Akıp giden şu zaman çok  kısa, ben yogun, gün yorgun, yol uzun
Ey gönül yeli, direnişin yeli, seher yeli
Hele bir eğlen
Sana kalan yakıcı hasretimle
Vurma beni
Beyhude ömrüm çürüsede
Varsın ahım kalsın
Kıyamete
Şu
Beni vuran
Erinci olmayan
Feleğe lanet olsun
Ben
Her gün
Kolu, kanadı kırık olarak
Bir çıkış yolu ararken
Şimdi
Her şeyden bezginim
Ey direnişin yeli, gel gör beni
Gelde yüreğime
Sor beni
Sevdanın güneşi "gün son erdi" demeden
Yolculuğum boyunca özlem, sevgi  ayrılmadı benden, vuslata kar beni

Mehmet Çobanoğlu
29.07.2024
İstanbul