Saat 6,
Akşam olmuştu.
Hava acımaya başlamıştı.
Kucağındaki inşaatlardan topladığı,
Tahta parçalarını yere bıraktı adam.
Yüzünde bir tedirginlik vardı, yüreğinde isyan.
Gecekondunun kapısını açıp, içeri girmeye çekiniyordu.
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
hayatın acı bir yanını yazınızda dile getirmişsiniz...toplumsal bir yara...
çözümü vardır elbet ama çözümsüzlükler içinde kalır hep... geçici çözümlerle atlatılır...
yazınızı film izler gibi okudum nerdeyse...tebrikler Kemal Bey...selamlarımla...
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta