Çaresizin Savunması Şiiri - İbrahim Pataz

Elini vicdana koy da karar ver,
Huzuruna nasıl çıktım hakim bey?
Gel de yetiştiğim ortamı bir gör,
Bataklığa neden çöktüm hakim bey?

Babam kışlasından tabutla dönmüş,
Annemin umudu ocağı sönmüş,
Önüme dünyanın çilesi konmuş,
Daha ben dünyada yoktum hakim bey.

Babamız ölünce neylesin ana,
Öksüz yetim çocuk kime dayana,
İki buçuk üç yaşımdan bu yana,
Yaşama yolunda tektim hakim bey.

Yok iken şefkatli bir yuva kucak,
Doğruyu yanlışı kim öğretecek,
Acımasız elde oldum oyuncak,
Her güçlüğe dişim sıktım hakim bey.

Ortada kalınca bir tek başıma,
Görenler acımış gözüm yaşına,
Girer girmez yedi sekiz yaşıma,
Hayat meşalemi yaktım hakim bey.

Sokaklarda simit sattım su sattım,
Gece köprülerin altında yattım,
Çaresiz dertlerin hepsinden tattım,
Acının yükünü çektim hakim bey.

Yeni elbiseler giyip bedene,
Anneyle babayla bayram edene,
Her gün sabah okuluna gidene,
İmrenip uzaktan baktım hakim bey.

Boynum bükük cadde sokak dolaştım,
Yıllar geçti ergenliğe ulaştım,
Pisliklere amaçsızca bulaştım,
Dünyamı başıma yıktım hakim bey.

Doyuyordum ama ekmeğe aşa,
Kanunsuz işlerde olmuştum maşa,
Çalasım geliyor başımı taşa,
Suçluyum boynumu büktüm hakim bey.

Kuralınca oynanırken oyunlar,
Beni övüyordu kirli yayınlar,
Tek çıkar yol bu diyordu hainler,
Cana böyle kurşun sıktım hakim bey.

Ayıplıyor gelenekler, töreler,
Istırabım benliğimi paralar,
Pişman oldum vicdanımda yara var,
İşte göz yaşımı döktüm hakim bey.

Ömür boyu hapsimi isteme,
Dağları yığmaktır benim üstüme,
Köle oldum kahrolası sisteme,
Yıllarca cezamı çektim hakim bey.

ELEMİ der gerçek olmuyor düşüm,
Ne yerim yurdum var ne de bir işim,
İdam et de olsun bir mezar taşım,
Böyle yaşamaktan bıktım hakim bey.
İbrahim PATAZ
15.05.2006 ADANA