Çaresiz Kaldı Şiiri - Kazım Gök

Yar mektup ucunu yakmadı saldı
Gül goncada saklı bülbül süz kaldı
Gönül servet arar sevgiye daldı
Vurgun yedi dipte çaresiz kaldı

Yar gitti yarayı saran olmadı
Mektub ucu yandı derman bulmadı
Çölde içim yandı su damlamadı
Rüyamda içmedim badesiz kaldı

Özlem gözümün ferrini aldı
Bedende ciğere ateşi saldı
Dilim sesi kısık olunca laldı
Otuz iki dişim minesiz kaldı

Yar hasretin gönle sığmadı boldu
Gözyaşım buluta akınca yoldu
Irmak oldu nehir denize doldu
Pınarları kuru deresiz kaldı