Çaresiz Dilsiz Şiiri - Efe Yildirim

sevmek için
beni sevmek için dilimi öğrenmene gerek yok…
sesimi kokumu…
sonumuu….
aslında düşündükçe bir tuhaf oluyor içim…
tüm duygularımı döktüğüm dili bilmemen
yahut beni anlayamaman
iç sesimi duyamaman zor geliyor bazen…
belki çiçekler de konuşuyor seninle
seviyorsun ama anlayamıyorsun,
köpeklerin de muhtemelen derdini anlatıyor,
seviyorsun, öpüyorsun ne diyorlar anlamıyorsun…
tahmin ediyorsun
sarılıyorsun ama hiç bir zaman anlamıyorsun…
çok şükür ben anlıyorum sesini…
dürtünden sonra gelen ilk sesini…
birtanem yahut herşeyim dediğin sen ne köpeklerini
ne çiçekleri ne de
beni tanıyorsun,
tanıdığını sanıyorsun
anladığını sanıyorsun
ama duyamıyorsun…
sevgiyi anlamıyorsun…
sağır değilsin kulağını kapıyorsun…
onları anlamadan
duyamadan iç sesini
onların seni anlamasını bekliyorsun…
susuz kaldığında ölen,
çiçekten
aç kaldığında yahut ilgisiz kaldığında
küsen,
köpeklerinden
sevgisiz kaldın kaçıp giden,
sevgilinden
daha çok çaresizlik kokuyorsun

not: hatta bu yazdıklarımı tam şuan çevirmesem,
yine kendini en çok anlayan sanıyorsun…
çaresiz bakıyorsun
hatta şu an da yalvarmasan paylaş diye…
yine her şeyi anladın
sevdin sanıyorsun

to love me
you don’t need to learn my language…
my voice, my scent…
my end…
it feels strange when I think about it…
you don’t know the language I pour my heart into
or you can’t understand me
can’t hear my inner voice, it’s hard sometimes…
maybe flowers talk to you too
you love them but don’t understand,
your dogs probably tell you their troubles too,
you love them, kiss them but you don’t know what they’re saying…
you guess
you hug them but never really understand…
thankfully I get your voice…
the first sound after your touch…
sweetheart, my everything, you don’t know your dogs
or your flowers or
me,
you think you do
you think you understand
but you don’t hear…
you don’t understand love…
you’re not deaf, you close your ears…
without understanding them
without hearing their inner voice
you expect them to understand you…
when thirsty, they die,
flowers
when hungry or neglected
they sulk,
dogs
when loveless, they run away,
lovers
you smell more of helplessness

and if I didn’t translate these words right now,
you’d still think you understand the most…
you look so helpless

and even now, if you didn’t beg me to share this…
you’d still think you understood everything
and loved everything
with only a glance in all those eyes…