Çaresiz Şiiri - Emine Sönmez

ÇARESİZ

Gündüzü fener yaptım, elimde tutuyorum,
Gözlerini düşleyip, gönül avutuyorum,
Sorma, ıstırabımı nasıl uyutuyorum,
Ne diye soracaksın, veren sensin elemi.

Bir - bir kaydı yıldızlar, ömrümün şafağından,
Çaresiz derde düştüm, kaderın sapağından,
Yazık ki kaçamadım, feleğin tuzağından,
İçimdeki sen bile, kesti benden selamı.

Karanlık tüneldeyim, sendin ışık hüzmesi,
Kanımı donduruyor, ellere göz süzmesi,
Felekte yine sıra, kaderimi yazması,
Kendin yaz kaderim, al eline kalemi.

Uzakta bir çizgiydin, oldun alnıma yazı,
Tutuşturdun elime, teli kırılmış sazı,
Terk edip gitme yeter, gönlüm buna da razı,
Hasret yağmuru oldun, unutturdun sılsmı.

Buz tuttu aşk pınarım, gönlüm açmıyor çiçek,
Yaktı kavurdu hasret, kanımı mı içecek,
Ömrümün son mevsimi, sensiz nasıl geçecek,
Ne yare kavuşturdu, ne tüketti çilemi.