Çaresiz Şiiri - Adem Koşan

Bir toz zerresi gibi Yağmurlara hasret Uçtukça uçtum Düştükçe düştüm Ne zaman susacak Bu sessiz çığlığım Ne zaman sönecek Bu içimdeki yangın Kulaklarımı tıkasam Gözlerimi de yumsam sıkıca Uyanmak istemediğim Tatlı bir hülyaya dalsam Ne bir üf çıktı ağzımdan Ne de kötü bir söz işittim Ne yaşadıysak biz Hep içimizde yaşadık...