Çaresiz Şiiri - Hüseyin Murat

Sen hiç görünmez biri oldun mu?

Kalabalığın için de kendini yalnız hissettiğin bir an

Çığlıklarına kulak asmayan bir yığın insan

Sen hiç çaresiz kaldın mı?

Savunmasız kimsesiz

Göğü kaplayan bulutlar ile çarpışan şimşekler de sığınak aradın mı?

Mum ışığı ile ısınırken hayal kurdun mu mesela

Çocukların sevinç ile yaptığı kardan adama babana sarılır gibi sarıldın mı?

Hani aynı memlekette yaşıyorduk ya

Nerede merhamet nerede sevgi

Ben niye hala yamalı pantolonlayım, simsiyah olan

yüzüm ve ellerimle neden çöp kutularını

karıştırmaktayım.

Sokaklar neden bu kadar karanlık insanlar bu kadar karamsar.

Sözcükler anlamsız ve ben yine yalnız

Üşüyorum bu sefer ellerim değil üşüyen

Ayaklarım değil hissetmediğim

İçim üşüyor ve ürperiyor tüm bedenim…