Çaresiz Şiiri - Ersan Yüksekkaya

Çaresiz değilim!
Kaybolmuş bir çocuk gibiyim sadece,
Adımlarım yankılanıyor, o gecenin sessizliğinde.
Yardıma ihtiyacım var, biliyor o çevredekiler.
Ama kimse tutmuyor elimden, istemem!
Sevmem yardım alıp mahçup olmayı.
Acınası gözlerin kurbanı olmam bir yardım isteyip.
Aya bakar, yine bulurum ben yönümü.
Ama yardım isteyip de kendimi ezdirmem!
İhtiyacım var, aslında yardıma.
İmkansız çünkü bana artık kurtuluş.
Yollar uzuyor çünkü ben her adım attığımda...
Yollar üzüyor çünkü ben her adım attığımda...
Yorulmam ben, koşarım, uçarım, yine de yorulmam!
Yardım isteyecek duruma gelsem bile,
Çökerim yalnızlığımın yanına...
İki kelam eder dinlenirim...
Ama yinede yardım istemem!
Sessiz sessiz ağlarım geceleri,
Titrerim soğuktan, gözlerim dolar belki.
Sonuçta mezar tek kişilik demi...
Böyle der yine de yardım istemem!