Çaresiz! ... Şiiri - Tahsin Koç

Çaresiz!
Ne demek çaresiz?
Çare sizsiniz!
İnsanın, kedisi çaredir?
Yani çare insan’dır?
Bazen; İnsanoğlu
Kendini, çaresiz hisseder
Kedini, çaresizliğe mahkûm eder!
Bütün, yolları kapatır
Tüm, kolları bağlanır
Kelimenin, tam anlamıyla
Çaresizlik, kuyusuna düşmüştür
Çıkışı yok, dönüşü yok bunun
Ah! Eder, feryat eder
Derdini başkalarına, dinletmek ister
Kendini, dinleyenlere de
Kendisinin, bitik olduğunu
Kendisinden, bir hayır olmayacağını
Artık ömrünün, sonuna gelmiş gibi
Bir bezginlik ve yılgınlık içine
Olduğunu anlatır,
Bundan sonra; İnsanoğlu
Başlar kendi acizliğini, ileri sürerek
Başkalarından, merhamet dilenmeye
Daha sonra, merhamet dilediğine
Bir güç ve büyüklük payelemeye
Daha doğrusu, onu kutsamaya
Hatta onu ilahlaştırmaya, doğru gider
Ey! Kul sen kendi acizliğinden, yola çıkarak
Böyle bir yola, nasıl girersin
Sen kendi, etrafında ördüğün
O, örümcek ağından, bir kurtul
Etrafa bir bak, insanlar nasıl yaşar
Sıkıntılarını nasıl, aşar
Bunu bir gözle, bir araştır
Kaldı ki seni;
Bir Yaratanın, bir Yaşatanın var?
Ona sığın, o ne diyor?
Samimi tövbe et!
Gece gözyaşıyla müracaat et, kalbini ona aç
Halini, bir Ona arz et, bildir!
Ağla dua et, yalvar kalbi duygunu ilet
Samimiyetinle, yakar ağla gözyaşı dök
Çünkü Rabbim, günde yetmiş defa
Kullarının kalbin yoklar!
Bu kulum benden ne istiyor?
Bir isteği var mı’dır?
Evet, Mevla’m çaresizlerin çaresidir?
Mevla’m her meseleyi, hakkıyla çözendir
Hiç şek, şüpheye gerek yok!
Tüm çaresizlerin çaresidir; Rabbım?
Bunalıma, boşu boşuna girme!
Yerer ki halini, arz etmesini bil?
Yeter ki tövbeni, samimi yap?
Yeter ki tövbeden, geri dönme
Çünkü Mevla’m vaadinden dönmez?
Bu kapı, öyle bir kapıdır ki?
Hiç kimseyi üzmez?
Ne mutlu; Rabbıne güvenenlere!
Ne mutlu ki, halin Ona, şeksiz arz edenlere
Tahsin der görmedim, O kapıdan, boş döneni
Eğer; Kul boş dönmüşse, kendinde arasın nedeni?

Tiran-24.06.2016