Caresiz Şiiri - Muhlis Şutanrıkulu

sen aldın gittin benden başını
ben kaldım buralarda caresiz
akıtın hep zalim göz yaşımı
ağladım ben sensiz caresiz

sende kaldı bitün hayelerim
bahçemde soldu güllerim
seni seviyorum diyen dillerim
sustu artık bak caresiz

ne aradın beni nede sordun
bağrımda ateş yanan kordun
beni en zayıf yerimden vurdun
derde düştüm sustum caresiz

yoruldum peşinden koşa koşa
umanda kürek çektim boşa
kalbin senin dönmüş taşa
artık bensiz kal sen caresiz