Her şeyden önce bir insanım bende
Beklediğim bir şey olmadı, hayalden öte
Umuda yolculuk yaparım her gece
Dualar ederim, şansım dönsün diye
Kullar güler ardımdan, sormazlar derdin ne diye
İnsan düşmesin görsün kırılıyor tuttuğun dal bile
Bende yer açtım kalbimde sevgiye
Yok ettiler hislerimi garibim diye
İnsanlığı katlettiler çok sevdim diye
İsyan edemiyorum kalpler kırılır diye
Dertlerim içimde büyüdü, tutulmaz oldu
Sorduğum sorular cevapsız kaldı
Çaldığım kapılar yüzüme kapandı
Nefsimi tutuyorum bir damla kaldı
Ya ölüm ya hayat ya da dinsizlik
Ne kaldı bunlardan başka neden
Söyleyin bana çaresi ne?
Bu kelimeler çareyi arayıp da çaresizliğe
Saplanan, gülerken ağlayan sevgiyle
Sömürgüyü kınayan, mutlulukla saptantısı olmayan…
Çaresiz bir insanın iç dünyasıdır…
“ HAYATIMIN ÖYLE BİR NOKTA DA SON BULMASINI İSTİYORUM Kİ…BÜTÜN İNSANLAR İNSANLIĞINDAN UTANSIN…”
Kayıt Tarihi : 5.10.2012 10:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevmek suç mu anlayamadım bu zamana dek.. Bizim gözümüzde aşkı hep yok ettiler.. Sevemedik... Sevilmedik belki de... Çok aşık olduk kalbimi teslim ettik... Hayat bizi hep ezdi...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!