Çare'sizsiniz Şiiri - Yakup Surul

Bir şiir yazmak istiyorum sana
Başı ve sonu belli olmayan
İçinde sır dolu ve gizemli sözlerin geçtiği hasbihal ile yoğurulmuş bir şekilde güzellik ve inceliklerin adına saçlarının sarışınlığıyla yakıp kavrulmuş, ezgi ile birlikte devrik cümleleri olan ya da hiçbir köşesine nokta konulmamış virgüllerle devam eden bir şiir işte. Yazmak mümkün olur mu dersin?
Gözlerin hızlandırır kalp atışlarımı
Apansız biri ürkütür  seni ve o esnada elinden hiçbir şey gelmez, işte öyle oldum çaresiz kaldım.
Çaresiz olduğuma bakma sen çare'sizsiniz aslında
Ama bunu nasıl söyleyebilirim ki hiç tanımadığım birine
Gerçi bu şiiri de seni tanımadan yazıyorum zaten
Ben seni tanımadan yazdım, sen beni tanımadan silme
Çünkü gücenir ve gocunurum
Belki de hiç okumayacaksın bile
Boş yere ümitlendik desene, fazla mı karamsarım ne? Yok, yok. Sen bana fazlasın, ben taşıyamam ihtişamlı yüreğini. Ağır gelir bana, dizlerim yere çöker. Ayakta kalmayı severim ben, dizlerimin çökmesini değil.
Ben cesaretsizim, korkak bir tavuk gibiyim belki ama bu şiiri yine de yazdım. Bitmedi, yazacağım daha. Paha biçilmez eşsiz ve dengi olmayan bir kadından bahsediyorum
Öyle klişe şeyler yazıp geçemem sana, karşımda gördüğüm güzele saygısızlık olur. Yine mi anlamadın?
Gülümseyişin diyorum çok güzel, içimi gıdıklıyor ve dudak uçuklatıyor adeta.
Soğuk iklimin sıcaklığını yaşatmak istiyorum
Sen okuyup tebessüm ederekten gamzelerinin çukurundan öpmek istedim seni.
Paranoya biri değilim yanlış anlamanı istemem
Ruh halim; kalabalıkta yalnız kalmış bir çocuğun sevgiye muhtaç oluşu gibi bir şey.
Neyse, yazdıkça yazasım geliyor
Durduramıyorum elimi
Hapşırmak gibi bir şey tutamıyorum işte.
Unuttur bana yazmayı
Nereye kadar devam edecek böyle.
Esir oldum, sense nesir oldun bu gece.
Belki de manzume ama bir şey oldun işte.
İçimde bir adın oldu,  şiire tat kattın.
Yok. Öyle kolay değil, ben bu şiiri yazarken ne tuzaklar ne badireler atlattım.
Seni kalabalığın içinde sevgiye muhtaç bir çocuğun kalemiyle anlattım.