Can yokluğu çeken yalnız ben sanırdım
Meğerse ne çokmuş yâr hasreti çekenler,
Hasretini dert edindim, gönlüm aşkını ister,
Yokluğunla yaşamak ölümden de betermiş
Biçare gönlüm senin mutluluğunu ister,
Yetinmek, şükretmek mutluluk demekmiş.
Hırslanmak, isyan etmek, şirke düşmektir,
Mutlu olmak aşk; sevgi iman demekmiş.
Ömrümüz kısadır, can bize ait değil,
Geleceği sev, seveni sev, sevgi nefret değil.
Sinemde hasretimsin, özgün olman bende yok değil,
Sevdalısını, Seveni sevebilmek, cananı mutlu edermiş.
Susmayan gönül bende, yokluğuna alışamam,
Hasretin bana dert eyledi; dönmezsen barışamam.
Ümidimi kaybedersem, yaranın devasını bulamam
Çare sevmektir, Divane bulamazsa, ölüm hak demekmiş.
(22.09.2008-Ankara)
Kayıt Tarihi : 26.12.2010 01:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!