Çapulcular kralı destanı…

Çapulcular kralı destanı…

Unutma ilk değil son gelişimimizdi;
Yıl 1071 yer Malazgirt,
Atlılarıyla geldiler Anadoluya… boy boy,
Yüce hakan “Alpaslan’ın” komutasında;
Keskindi kılıçları elbette;
Yufka yürekli mert delikanlılardı,
Lakin onlarda unutmadı atalarını.

Anadoluya karış karış sundular adaleti,
Tanrımın yarattığı gibi;
Ayrımcılık yapmadılar DİN,DİL ve IRK gibi,
Yaratılmış olduklarından dolayı; yaratanı…
Yaratılmış olduklarından dolayı; sevdiler kardeşi…
Nice ozanlar,
Dervişler ve hatta ilim irfan sahibi üstatlar yetiştirdiler…
Ama onlarda unutmadı atalarını…

Ulu komutan “Fatih Sultan Mehmed” yüzlerce gemiyi;
Bu milletin evlatlarıyla geçirdi karadan…
Ulu komutan feth ettiğinde Kostantinapolis'i,
Tüm insanlığa istediği gibi inanmayı serbest kılmıştı İstanbul’da;
Oda her “TÜRK” evladı gibi unutması atasını…

Son Yüz yılın en büyük kurtuluş savaşının komutanı;
Büyük lider “Atatürk” 1919’da Samsunda çıktığında karaya,
Bilmiyormuydu şanırsın kolay olmayacağını;
Özğürlüğün millettin kanıyla geleceğini…
Türk bayrağındaki ay yıldız yansıdığında kanın üstüne;
Çanakkale geçilmez olduğunda,
İzmirden düşman döküldüğünde denize…
Dünya konuşmuştu; İmkansızı başaran bir avuç insanı…

Ey sen Çapulcular kralı;
Bir dakikanın mimarı,
Hani dinimizin emrettiğine inanan,
Kul hakkının karşılığının olmadığını söyleyen;
Unutmaki adalet her kula bir gün lazım olur tanrı katında;

Ama bu dünyada,
Ozanların dediği gibi;
Önce duyacaksın dilinin söylediğini…
İşiteceksin;
Molla olacak yerinde ağaracaksın…
Önce seçilmiş olduğundan dolayı;
Saygı duyacak; Hizmet edeceksin…

Unutma;
Senin kanında aynı;
Senin atan da aynı;
Sende bu milletin evladının seçtiği kişi,
Benden…
Senden…
Bizden…
Bizlerden öte…Büyük Rabbim var!

Mehmet AYDEMİR 02..06.13 SAAT:23:55