Çapkınlık Dersi Şiiri - Kemal Yavuz

Aşkın başlangıç noktası bir bakıştan ibarettir…
Gömleğin kollarını iki üç kat kıvırarak,
düğmeleri de açarak göbeğe kadar,
kıl teşhiri yapıyorsan
ve de vücudunda hassas yerlere okşar gibi dokunarak,
“clup, clap,” diye sesler çıkartarak yalanıyorsan bakarken,
kız hemen anlar sapık olduğunu;
tabana kuvvet kaçar.

Maçolardan hoşlanıldığını sanıp,
öyle şovlar yaparsan,
yalnız kazak giydiğinde "kazak"sındır,
çekilmezsin bu yaz gününde! ...

Bakabiliyorsan gözlerine gözlerini kaçırmadan;
büyük bir ihtimal,
ağır miyopsundur,
küçük bir ihtimal ise,
kendini çok harika biri sanıyorsundur.
Bir gözünü kısıp,
diğer gözünün kaşını kaldırmışsan iyice,
bir de çapkınca gülümseyip poz veriyorsan
Ayhan Işık modlarında
ve delikanlılığın kitabını ben yazdım,
der gibi;
acayip yakışıklıyım havalarında
‘clark’ çekebiliyorsan;
yani,
üstünde laciler,
ellerinden biri cepte,
ayaklardan biri önde,
saçların jöleli,
noksan olan tek şey
ağzında bir nakarattır:
“çapkınım, hovardayım, yirmi beş ayardayım…”

Kaçamak bakışlar atmakla yetinip
bakamıyorsan gözlerine dik dik,
utangaçsın demektir.
Küçük ve kolay bir bakışla sevdiğini anlatamıyorsan,
yum gözlerini, açma bir daha...
Sevdiğini anlatamayan,
aşkına bakım yapmaktan da aciz biridir;
kimseden yüz bulamaz…
Ama illa ki, Mecnun olmak istiyorsan bir aşk uğrunda,
bir yerlerde herkesin bir leylası vardır elbet;
dua et ve bekle ne kadar biriktirdinse sevgini;
o bir yolunu bulur,
akar,
gönlüne,
dolar...

Her şey karınca, kararınca…
Bir bakışın lisanı bin çeşit yalandır,
bin yalanın gücüyle bakar gözler…
Ufak bir gülümseyişse karşılığı,
bin yalan bir doğru doğurmuştur…
Aşka başlayışın racona uygundur.