Biraz uzak kalmalı insan.
3'e 1 kuralı.
Görmek için yani.
Asıl güneşi asıl denizi.
Laf arasına sıkışmasın diye.
Belki mürekkep olsun diye kağıda.
Arslan Abi,
Bizim Mudanya şoforümüz kendisi.
Ne zaman gülse kaz ayakları ayaklanan abimiz.
Arslan Abi,
Yolumuzun neşesi.
Esprilerimizin ana kahramanı.
Uçarı bir gülüşün var senin.
Evlerin arasına sığamayan.
Yüzleşmekten uzakta ruhuyla,
Seslere sarılan,
Mimikleri sahici , eh biraz gösterişli.
Bir deniz havası alıyorum.
Oysa otların içindeyim.
Başka bir bedene sirayet eder miyim?
Yere konarken.
Bu renkli ışıklar bir temsildi.
Ne gösteriş ne şüphe.
Ben minik bir taş koydum.
Dağ devrildi.
Koca ses,
Sönümlendi ormanda.
Çiçek bile kırgın işte.
Çiçek bile.
Beğenmemiş yerini.
Su versen de soluyor an be an.
Gölgede hep,
Hep gölgede.
Kendine has bir deliliği vardı.
Sığamıyordu dünyaya.
Duruşundan anlardınız.
Uzak bir adamdı.
Güvenilmez belki.
Kolları arkadan bağlanan beyaz gömleği,
Durdu.
Dondu kaldı an.
Bu, değişimin hislere etkisi,
Yanıt buldu.
Beklenen değil,
Arzulanan oldu.
Karanlığa davul sesleriyle bakmaktı bendeki.
9/8 roman havası.
Denizin üzerine yansıyan ışıklardaki insanları merak ederdim.
Evlerinde olduklarını düşünen,
Ama gurbette yaşayan o insanları.
Tokmağa bir daha vurur davulcu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!