“Geliyor kumandanım, düşman geliyor!”
Siper almış neferler, ebediyete uğurlanıyor
Ulusum kalk! Çanakkale elden gidiyor
Mustafa Kemal Paşa taarruza geçiyor.
Günlerce yürüyen erler, Gelibolu’ya varıyor
Bu güzel bayrağıma
Ülkemin her bir taşına
Baba ! diyebileceğim komutanıma
Hamd olsun bu ülkeyi Yaratana!
Karış karış Çanakkale toprağına,
Hiç beklemediğin bir anda
Kuş misali bir bomba düşer sahaya
Ne tek vücutta baş kalır
Ne de masum simalarda ki gülümsemeler kalır
O hiçliğin ortasında, bir ses gelir beriden
Eğildim de kalktım yeni bir dünyaya,
Bacaklarım değildi çözünen, kalbim doldu bir anda
Gördüğüm bir çift göz ise aklım ne yanda
Bir hoş olmuştum şu koca dünyada..
Kelimeler kifayetsiz kalmıştı adını duyduğumda
Güneş’in hiç açmadığı dar bir sokakta,
Yürüyordum yine tek başıma
Ne yaz vardı bu hiçliğin ortasında
Ne de kış görürdük hilalin beyazlığında.
Bir elimde tabancamı tutarken
İşgalin kollarındaydı vatan,
Kadını, erkeği bütün cihan
Güneşine bulut düşmüştü ülkemin
Olmuştu her yer kapkara duman.
Gördü;gözünde yaş başı dik olan bu memleketi
Kelamlar dökülür dudaklardan name name,
Bir aşk-ı kıyamet ki gönüllere dermane
İlmek ilmek işlenmiş yurduna divane
Hilal’i gördün mü gözler arayacak, o nerede?
Nakış ki sabra selamet
Güneş aralanmıştı, vadi kıyıları sessizdi,
Kuş uçmayan bu sokaklar mahşer yeri gibiydi
Kan gövdeyi götürürken Mehmetçik geliverdi
Attı elini hançere, aldı kafirin dilini
Günler geçtikçe acılar tazelendi
Yare söyle arkadaş;
Bastığım her karış toprak için
Can verdiğim vatan için
Sakın haykırmasın benim için
Yare söyle kardeş;
Paşam haber var İzmir’den
Ayaklanmalar olurmuş haber verilmeden
Fuzuli yere ses çıkartırlar yerlerinden
Ehemmiyet gösterelim bu konuya ilaveten
Düşman bastırmaya çalışırken yakar mazlumun canını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!