Canlandı Dağlar Taşlar Şiiri - Kasım Kob ...

Tepetaklak olmuştu her şey,
Anlamsızlıklar üretiyordu kafalar,
Gözler buğulu, diller akortsuz, beyinler bulanıktı.

Kendisine karşıydı insanların adımları,
Doğallığı unutmuştu hayat,
Kuzular çobandan kaçıp,
Balıklar suyu terk ederek,
Ölümün peşinden giderlerdi.

Kılıçlar sallanıyordu,
Aklımızın üzerinde,
Bin beş yüz yıllık esaret zulmü,
Dağlar gibi büyümüştü gözümüzde,
Eller kanlı, ayaklar çıplak, yüzler kapkaraydı.

Güneş çarptı gözlere bir sabah,
Döküldü beyinler, yandı mübarek uykular,
Sokaklara düştü kanayan ayaklar,
Dizlere şifa, damarlara kan geldi,
Rüzgar esti, gürledi gökler,
Canlandı dağlar taşlar.