Cankurtaran Şiiri - Münir Üsküdar

İyot kokusu
Sarmış her yanı.
Hırçın dalgalar
Köpük köpük sahilde.
Hapsetmiş içindeki maviliği..
Kır tutsak kalbin kelepçelerini
Gel... Gel diyor düşünmeden.
Mümkün mü karşı koymak
Kucaklaşınca engin sularla
Başlıyor derinlik sarhoşluğu..
Geç anlıyor kalp vurgun yediğini..
Elinden tutup çıkaracak eli
Boşuna bekliyor..
Haykırışlar..Çırpınmalar
Boşuna...
Ne bir can simidi..
Ne de Cankurtaran.
Deştikçe büyüyor
Ölüme götürüyor yaran...