Cankanım Şiiri - Songül Canbaz Kaya

CANKANIM,
Dokuz Doğurmuş Bir Aşifte Ejderha

Yürü bre,dedi...
Yürü,gidilecek yolun var,daha burada mısın?
Güneşi alıp göğün koynundan,gözlerine tutasın.
Hayır, önce asi kilit vurulmuş ücra kalplerine,
Sökülüp düşsün bir bir,her biri yelesiz beygir,
Kırk katırmı kırk satırmı zamanından kalmış zerk fikir,
Zihinde bir işgal, aklında bir kuşatma az kaldı kusacak,meydan bulsa,
Var git aşikar et kim pısırık ürkek,kim yiğitten de yiğit.
Çıkıp gelecek bir elinde mum kandil,bir elinde sefil yoz dil.
Daha buda değil,dur dinle
Şaşıp kalırsın Alim Allah,
Yüzünde vardır meşrebinden aldığı bir kelam,
Mizacı ahmak köpektir av peşinde koşan,
Dersin,gördüğüm o yüz bu değil ağam,
Demedim mi sana dedirtme,Cankanım
Biri bitmez biri gelir ahlakını kaybetmiş belanın,
Sen bela olmazsın, lakin yanlarınada koymazsın. Seni gözlerinden tanırım...
Tanımakla kalmaz fermanına mührümüde basarım.
Asırlardır böyle böyle gelmiş Habil'le Kabil,
Kalkta git üstüne Cankanım,kanamasın bu siğil,
Baş edersen düşmezsin,
Düşmemelisin,
Gök göyneğimiz bu kadar bit bağlamışken, Cankanım.
Sanırsın dokuz doğurmuş bir aşifte ejderhanın,
Eniklerle bağlı Süreyya kapısının.
Üstünde var kin,
Kaç asırdır burada biriktin,
Uyumaz ve uyutmaz cerahtır velakin,
İlla yemin illa yemin...
Buradan prangalarınla yürüyeceksin.
Ez babam ez,ezde geç bunları,
Tabutlarına çiviler fi tarihinden çakılı,
Baş kaldırmaksa en alasından kaldır başını. Cankanım.

Hep Habil'lermi baş verecek sanırsın.
Gelmedi mi Yavuz olma zamanın.
Kırk yıl körebe oynanan Sina'nın,
Geçmelisin üstünden,
Yürü ve git Yavuz'un İskender'in at izinden.
Göreyim seni...
Cankanım, kanından gelir canın.
Dal ortasına kurulmuş kurtlar sofrasının,
Sen bu Kurtlar Sofrasından çıkamazsan ona yanarım.
Çıkda gel Cankanım...
Sen bu zamana çıkıp da gel ...
Şimdi Yavuz olma zamanın..
19 Kasım 2024
Songül Canbaz Kaya