Canısı Yuvadan Uçuyor Şiiri - Tülay Sustam

Canısı yuvadan uçuyor...
Belki bu semtten, belki bu şehirden uzaklaşıyor
Sen gözümün bebeği
Sen yüreğimin esen yeli
Küçücük yüreğinle yuvadan uçmaya hazırsın
Şimdi kafesinde kanat çırpıyorsun
Yarınlar ve gökyüzü senin artık
Uç uçabildiğin yere kadar
Git gidebildiğin yere kadar
Kanatlanıp uçuyorsun sıcak ülkelere
Belki kuzeye, belki güneye
Belki uçsuz bucaksız yerlere

Canısı yuvadan uçuyor...
Kanatlarının altında ki rüzgar değil
Her zaman mutluluk olsun
Güzellikler senin yanında
Çirkinlikler senden uzak olsun
Bak güneş, bulut, yıldızlar güzelliğini kıskanıyor
Nereye gidersen git...
Unutma ki ben herzaman seninleyim
Her zaman sendeyim
Yeter ki hiç bilmediğin diyarlardan el salla bana
Dünyanın diğer bir ucuna da gitsen
Mutlu olduğunu bilmek yeter bana
Sana gelmesem de, seni görmesem de
Sen hep bende olacaksın
Sen hep benimle olacaksın
Mesafeler de sevgim daha çok artacak
Rüzgâr uzak diyarlardan güzelliğini,
Martılar senden haberler getirecek bana
Yıllar sonrası da olsa yine seni böylesi seveceğim
Bıkmadan, usanmadan yine seveceğim
Unutma ki sen benim ilk dostumsun
Dudaklarım da son çığlık
Canısı yuvadan uçuyor...

(İstanbul, 09.08.1996)