Canını Yakma Sevginin Şiiri - Selma Doğan

Yeter artık ya canını yakma sevginin
Ya da sus sonsuza kadar.
Yada içine gömül sessizliğinin
bir kalp bin defa kırılırmı
Bir cana bu kadar vurulurmu
Oysa sadece sevgiyi sevmişti
Kendi sessizliğinde
Acı bile hissetmiyordu yüreği
Öyle ağıralaşmıştıki sevdası
Kendini bile taşıyamıyordu bedeni
Canını yakma sevginin
İnan bana o sadece yalnız
Sevgiyi sevmişti.
Niyetin sadece ceza vermekse eğer.
O zaten mahkum
Cezasını verdi kendi ellerinle
Saçlarını parmaklık yaptı
Kendinide hapsetti yüreğine.
Canını yakma sevginin
Buna gerek yok
O zaten yanıyor her gün
Kendi cehenneminde.
Ne uçan kuşu ne de doğan güneşi
Görüyor gözleri
Bitmiş tükenmiş
O zaten ölü
Artık bekliyor sabırsızlıkla
Toprağa gireceği günü.
Sevgi ağlamıyor
Sevgi üzülmüyor artık
Taş gibi olmuş yüreği
Öyle taştan duvarlar örmüş ki etrafına
Erişilmiyor.
Sadece boşluğa bakıyor gözleri
Sevgi sevmiyor artık
Onuda sevmeyenleri.
Sen değerini bilmedin
Sevgiyi hiç sevmedin
Hiç olmassa sus
Canını yakma sevginin.