Canın Acır Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

uç yükseklere,
düştüğün zaman canını acıtmayacak,
çiçek bahçeleri bıraktım....
havada asılı kalabilen düşüncelerime rağmen,
seni sevebildim....
merhamet ettim,
nazik oldum yaşamın çıkmaz yollarında,
sana ve yaptıklarına...
kazara gelmedin yüreğime,
kazara da girmedim varlığını tamamlayan ruhuna...
bensiz bir çok şey değiştirebilirsin,
kendini kaybedebilirsin mesela,
çıktığında yükseklere,
çiçek bahçelerin de yok olabilir.....
hiç bir şey kıymetli değildi temiz ve berrak aşk kadar....
öyle bildim,
öyle sevdim ve sevilmeye çalıştım.....
hayattaki gerçek mutluluğu yakalamak,
gerçeklerle mümkündür....
sadece mutluluk istiyorsan,
nerede arasan bulabilirsin
ama
burada değil,benim yanımda değil.....
yalan gülümsemeler bu toprağa yakışmaz,pardon....
hiç bir taahhüd de bulunmaz kalbim benim,sevmekten başka....
hiç bir gerçek,
sonsuza kadar gizli kalmaz,heralde yani,sanırım,bilmiyorum....
sakladığın ne varsa ardında,
dikkat et,
sırtından vurulabileceğin tek bıçak odur....
çıkabildiğin yüksekliklere çık,
bırak kendini istersen,
belki yine
çiçek bahçelerin olur altında
ya da
bahçeler durur,
çiçeklerin kaybolur,
renksiz kalırsın,
düştüğünde canın acır...