Canımızı Zor Kurtardık Şiiri - Kasım Kılıç

Yasemin’i, hanım ettik
Misafiriz diye gittik
Gider, gitmez öldük bittik
Canımızı zor kurtardık

Sanmayın, bu zulüm bitti
Apartmandan bizi yitti
Bakın daha neler etti
Canımızı zor kurtardık

Büyük beye, çaylar yaptı
Bilmem ona neden taptı
Bize baktı, değnek kaptı
Canımızı zor kurtardık

Elinde bir kalın çubuk
Bize dedi kalkın çabuk
Yara derin, tutmaz kabuk
Canımızı zor kurtardık

Kodamana, çaykur demler
Ona gitti bütün yemler
Ağzımızda kaldı gemler
Canımızı zor kurtardık

Rezil olduk bir çay için
Siz doldurun bol, bol için
Kovalandık bilmem niçin
Canımızı zor kurtardık

Eline bir sopa aldı
Kimi öldü, kimi kaldı
Üstümüze Cenk’i, saldı
Canımızı zor kurtardık

Amcası, yan gelip yattı
Bizim gelin, keyif çattı
Ne bulduysa bize attı
Canımızı zor kurtardık

Arguvan’da, kuru çaya
Bizi attı soğuk suya
Dedi için, doya, doya
Canımızı zor kurtardık

Gidecekmiş öbür eve
Amcasını biraz seve
Kovdu bizi döve, döve
Canımızı zor kurtardık

Bey amcası, bilet kesti
Bizim gelin, birden esti
Kafamıza, vurdu testi
Canımızı zor kurtardık

Gelin, güzel oynar safı
Bize, kaldı çayın pafı
Kasım, son kez vurdu lafı
Canımızı zor kurtardık.

08 Ağustos 2008