Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
ne güzel bir hediye olmuş,, emeğine sağlık
Canımın canısın bilmez miyim hiç?
O günden bu güne canımsın sen de
Bizim kadar bizsin, bizdensin sen de…
Oğullar çiftlendi yüreğimizde…
tebrikler yüreğinize kaleminize sağlık 10 puan + antoloji diyorum..
Çok manidar,çok güzel olmuş şiiriniz...Allah herkese sizin gibi bir anne ve insan nasip etsin,içtenliğimle kutluyorum duygulu yüreğinizi...sevgiyle...
kalemine sağlık harika olmuş kutlarım
Bub harika dizeleri beğeni ile okudum ve tam puan ile antolojime aldım,saygı ve sevgilerimle her şey gönlünüzce olsun.
Yüreğinize Gönlünüze Sağlık Çok Hoş Bir Şiir..
Kaleminiz Daim Olsun.10
Saygı Ve Sevgilerimle
kalemine sağlık harika olmuş selam ve dua ile
Canım şiirini okurken duygulandım ana yüreği budur işte zaten başlıkdan belli oluyor canımın canısı derken aslında şiir başlığından giriş yapınca dedim evlada olabilir hani vardır ya evlat işte kanımız canımız yani kendi evladımız için .. ama öyle bir güzel süpriz ki sen canını emanet ettiğine böyle bir güzellik yapmışsın birde şiir Rabbim bozmasın olması gereken budur sanırım ..
o da evlat bu hem erkeler için hemde kadınlar için yani gelininde olsa damadında olsa dediğin gibi canının canı ise senin içinde öyle olmalı ki ..
Güzel bir şiir okudum örnekde sonuçta ve haklısın biz Türkler böyleyiz biz aslında tüm yabancılarada öyleyiz şu dünyada insanı insan gibi seven başka bir topluluk var mı bilmiyorum .. öyle sıcakdır yüreklerimiz ve herkese yer vardır aslında yeter ki hadlerini bilsinler tabbii
Hoş geldin artık ey emeksiz oğul
Evet, dün yabancıydın aileye
Türklerin özüdür, hasıdır diye
Emaneti teslim ettik gönlüne
Canımın canısın bilmez miyim hiç?
O günden bu güne canımsın sen de
Bizim kadar bizsin, bizdensin sen de…
Oğullar çiftlendi yüreğimizde…
**
Naime'ciğim diğer oğul kıskanmıyor dimi ?:)
Tebrik ediyorum canım hem şiirini hem evlat sevgini hem de yüreğini ..
Sevgilerimi gönderiyorum o güzel duyarlı ana yüreğine ..
sevgi yüceldiğinde,sevenin yazmaz kalemi,kaleme yansır aşkı sevdası okur yüreğini...
Canımın canısın bilmez miyim hiç? MUHTEREM ÜSTADIM SİZ ÜSTADIMIZ KALEMİNİZ YAREN.İMİZDİR .
O günden bu güne canımsın sen de ..SİZDE ÇEYREK ALTIN .
Bizim kadar bizsin, bizdensin sen de…TABİKİ .YAREN.ler YAREN.İNİ BULUR.
Oğullar çiftlendi yüreğimizde…YÜREĞİNİZ KALEMİNİZ DAİM OLSUN HAAA BU ARADA ALKIŞLADIM EĞER PENCERE KAPALI İSE AÇINDA ALKIŞ SESİ SİZE DUYULSUN..SAYGILAR HÜRMETLER. EDERİM.
Bu şiir ile ilgili 112 tane yorum bulunmakta