Canımın Cananı Şiiri - Celal Bahar

Ben dipsiz bir çukur,
Karanlık bir dehliz
Sen, güneşin ulaşamadığı tenhamda açan yaban gülü,
Ben gülleri solmuş,
Yaprakları savrulmuş,
Dikenli bir dal,
Sen, gül koktuğum zamanlarda kıymetini bilemediğim bülbül…

Ben geceyim, zifiri karanlık…
Sen, aydınlığı getiren güneş…
Ben toprağım kurak, boz…
Sen, hasretle beklediğim yağmur…
Ben yatağından taşmış, azgın bir nehir…
Sen durulmama sebep…
Ben küreksiz bir sandal,
Sen ortasında kaybolduğum derya…
Ben canından geçmiş meczup,
Sen candan öte, canımın cananı…

Sen, uğruna ölsem az,
Her şeyimi versem yetmez olanımsın.
Sen, kalan ömrümün sahibi,
Canımın cananı,
Tek sığınağım,
Güvenli limanım,
Fırtınadan koruyanımsın.
Ey sevgili,
Sen şu vefasız dünyada vefa nedir öğretenimsin.
Kimsesizliğimin kimsesi,
Yalnızlığımın bekçisi,
Canımın cananısın.