Canımı alıyor Şiiri - Ünal Kanli

Karanlığa tav olmuş güzel hayalin,
Lamba her söndüğünde yeni bir dem alıyor.
Öyle pusu kurmuş ki bana hasretin,
Zehir mi,katran mı sanki canımı alıyor.

Hangi yana baksam,gül yüzünden bir tema,
Hani şu pencereyi açsam; ismini yazıyor sema.
Seninle vuslatı sardığım sigaramda,
Zifirinden zakkum mu sanki canımı alıyor.

Her kapadığımda yorulan gözlerimden,
Yokluğunun resmine bir damla daha düşüyor.
Her uyanışın boğuk sessizliğinden,
Görünmez bir klavuz sanki canımı alıyor.

Kulak ver şu alacakaranlığın öfkesine,
Sensiz doğan güneşe sanki meydan okuyor.
Karanlığa çizdiğim şu ışık'tan resmine,
Kader ölümü sanki nakış işliyor.