Canımı Alan An/lar Şiiri - Selcen Boyar

Deli bir tay gibi eşiniyor,
İçimde öfke kırıkları,
Yüreğime sığdıramıyorum.
Duygularımı.
Coştukça canım acıyor.
Yokluğuna sağır kulaklarım
Yüreğimde sevdan çınlıyor.

Beynimi mengeneye veriyor imkansızlıklar,
İçimi korkular kaplıyor,

Ellerimde imkansızlığın kelepçesi,
Kıpırdaması yine imkansız.
Kessem bileklerimi, öfke akar damarlarımdan,
Damarlarım kansız.

Ayaklarımda sülükler kan emiyor,
Derman kalmadı canda.
Adım atsam bin yerinden kan damlıyor
Can uzakta…
Canan uzakta…
Bu kahrolası can burada.

Dökülen yaşların anlamı yok;
Can’a ulaşmıyor.
Kırık bir plak gibi
Yüreğim ayrılık çalıyor
Namelerde hüzün, namelerde ağıt
Gözlerimden yaş değil,
Kan damlıyor.
Saatlere barikat koysam, ne anlamı var;
Dinlemiyor
Zaman kayıp gidiyor.

Can uzakta…
Canan uzakta…
Bu anlamsız bedenim hala buralarda.