Canım Kızım Şiiri - Ömer Baycan 3

Bir bayram sabahı geldin, zeytin gözlü kuzum,
Yumuk gözlerinle, şekeri oluverdin bayramımızın.
Adı Defne Berru olsun dedik, alemdeki ilk eserimizin,
Seninle gurur duyuyorum canım kızım.

Durgun hayat başladı sallanmaya, dandini dastini,
Belliydin daha bebek iken, evlattan ötesi, evlattan üstünü.
Ne vardı çabuk büyüyecek, bilmem boyun beni aştı mı?
Seninle gurur duyuyorum canım kızım.

Tatlı dillerin alır götürür yüreğimin öfkesini, pasını,
Sorarım yuvamızın kızı mı, annesi mi, ablası mı?
Bir gün öğrenecek olsan da kanat takıp uçmasını,
Seninle gurur duyuyorum canım kızım.

Senin olduğun yerde incinmez, minicik karınca,
Şifa verirsin, incecik kollarını sımsıkı sarınca.
Merhamet elbisesi giydirmiş rabbim boyunca,
Seninle gurur duyuyorum canım kızım.

Kimseye art niyetin olmaz, dost diye can atarsın,
Derdin yük olmasın diye, söylemez içinde tutarsın.
Kulağınla duysan, gözümle görmedim diye susarsın.
Seninle gurur duyuyorum canım kızım.

Rabbim korusun, gözünüzün yaşı akmasın.
Ömrünüz uzun olsun, sıhhat sizi terk etmesin.
Şer yuvası dünya, aranıza (kardeşinle) nifak sokmasın.
Sizinle gurur duyuyorum canım kızım.
Ömer BAYCAN 29.09.2025