Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.
İçimde tüten bir şey; hava, renk, eda, iklim;
O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.
Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.
Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale,
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
''ruhumu eritipte kalıpta dondurmuşlar
onu istanbul diye toprağa kondurmuşlar'' benim istanbul aşkımı ben bundan daha manalı anlatamazdım....
canım İstanbulum...canım Necip Fazılım.....
'Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar;
Güleni söyle dursun, ağlayanı bahtiyar...'
üstadım şimdi bu şehri kendi suçlarından sorumlu tutup idam ediyorlar...ve ağlamak, ağlamak sevdiğinin koynunda; İstanbul'da bir başka güzel...sevmeyen sevmesin ammaaa adını da lekelemesin.bu zamanda kaç kişiyiz ki bu şehri seven.seni özlüyoruz İstanbulla beraber, özlüyoruz üstadım...
Bu şiir ile ilgili 162 tane yorum bulunmakta