Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.
İçimde tüten bir şey; hava, renk, eda, iklim;
O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.
Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.
Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale,
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Süperrrr
Canlar Canım,İstanbul...
Şair bey ,kaleminize hayranım...
Nasıl bir araya gelir bunca güzellikler...
Usta işi...
bu şiiri arkadaşım iyi okuyor
Ah üstadım;
İstanbul ancak bu kadar güzel anlatılabilir.islamın başkentisin,her köşesi maneviyat,her tarafı ayrı iman iklimi
güzel şiir
İstanbul...
Parasız yatılı hüzünlerin şehri..
Ve vedası ilk aşkların...
Ahh İstanbul...
Ne altın olabildin, ne toprak kalabildin...
Canim istanbul Yanık bir şiir üstadın her şiiri öyle ruhu şad olsun istanbul sevgili...
Kaldırımlar şiiri…
Istanbul.. istanbul.
İstanbul İstanbul.. seveni ne çok dünya incisi
Bu şiir ile ilgili 162 tane yorum bulunmakta