Canım Dediğimde Şiiri - Sinan Aydoğan

Ben canım dediğimde;
İçimden kuşların sana göç ettiğini anla
Canım dediğimde avuçlarımın alev alev yandığını
Senden ayrı geçen her saatte
Yusuf’un kuyusuna atıldığımı anla
Anla ki, sensiz nefessiz kalmışım
Boğazıma bir urgan gibi dolanmış yokluğun
Anla ki, bir tek sen çare olursun
Bir tek senin sesin, soluğun…

Bir Canım’a bin özlem sığdırırım
Bir Canım’a bin hasret..
Ben canım dediğimde canımın yandığını anla
Canım dediğimde gözlerimin kanadığını anla
Besbelli sensin bu cana canan olan
Varlığındır taşıma toprağıma can katan
Ben canım derim sen ömrüm anla
Her ne müşküldeysen beni de say yanında
Ben canım derim sen “durma gel” anla
Gelmek her zaman bedenle değildir bilirsin
Gözlerini kapatınca bir “Ben” bulursun yanında

Kimi zaman bir kırlangıç olur Canım
Pencerenin önünde senin için şakırım
Kimi zaman bir sardunya olur Canım
Sen gibi kokar, sen gibi açarım
Ben canım derim sen “Baharım” anla
İçimde özgürce yaşayan “Sultanım” anla
Ben ne dersem diyeyim
Sen “Canım” anla