Islanır hüzünlerinde sensizliğim
Cennet ışıltısı yaşlı göz bebeklerim
Çırpınıyor ellerinde yüreğim
Bir masal perisi pamuk kalbinde Anne
Sensizlik bir ıstırap benliğimde
Gel kurtar beni bu ümitsizliğimde
Bitmez hasretim apansız şefkatine
Özlüyorum seni gül bahçesinde Anne
Pamuk ellerini alnıma daya
Ateşimi al ruhumu okşa
Ellerini aç koş rüyalarıma
Kucakla öp beni Anne
Geçenlerde gene gözlerimi kapattım
Ellerimi açtım sana ulaşamadım
Senin kokuna henüz ben doymadım
Uçsuz sevginle gel sar beni Anne
Gözyaşlarımı artık hiç bir şey silmiyor
Uyandığımda gece yaralarım dinmiyor
Göz kapaklarım sel umut bekliyor
Bu acı hasretinden gel kurtar beni Anne
Kayıt Tarihi : 4.4.2007 23:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1986 da dünyamdan ayrılan aziz annem.Seni hiç unutmadım,unutamam.Sen her saniyemde bir ışık, en yüce varlıksın içimde.Senin sevgin engin bir okyanus kalbimde.
Hayattayken sevgimizi göstermek, hürmet etmek, onlara "of" demekten bile kaçınmak gerçekten insanlık borcumuz. Çünkü analar, bizlere öğretilmesi gereken en derin sevgi ve merhametin kaynağıdır. Onları sadece kaybettikten sonra değil, her an yaşarken yücelterek, sevgimizi hissettirerek onurlandırmalıyız.
Böylesi değerleri nesillerimize aktarmak, gelecek kuşaklara bu sevgi ve saygı kültürünü miras bırakmak, gerçekten bir insanlık erdemi. Gönülden gelen bu cümlelerinizin içtenliği için ben de size teşekkür ederim.
Annelerimizi anlatan her şiir, aslında onların ruhuna yazılmış bir dua, onlara adanmış bir sonsuz sevgi ifadesidir. Bu değerlere sahip çıkan tüm gönüllere selam olsun!
Sonsuz saygılarımla
Bu duyguları şiirlerinizle dile getirdiğiniz için yürekten kutluyorum.
Biliyorum Anne Cennete Gittin
Anam derdi : “güneş doğmadan seherde
Evin kapısını besmeleyle
Açana, Melekler rızık taksimatı yapar
Rızkını da bol verir Yaradan
Yatağından erken kalkan kulu ’da
Aç susuz bırakmaz dünyada,
Yeter ki erken uyansın rüyadan
lokması helal ise cennettir yeri ukbada.
.........
Ötelerden gelip, ellerini uzatıp
Elimden tutup kaldırdın
Sessizce uçup gittin
Biliyorum anne cennete gittin.
Seher vaktin güzelliğini sen öğrettin
Sayın Yılmaz, yorumunuzu okudum ve çok beğendim. Şiirinizde de duygu ve düşüncelerinizi güzel bir dille ifade etmişsiniz. Şiirime yaptığınız yorumlar da çok değerli ve ilgi çekici.Sizin gibi şiir severlerin sitelerimizde daha fazla yer almasını isterim. Şiirimizi okuyanlar da sizin gibi yapıcı ve samimi yorumlar yaparlarsa, şiir sanatı daha da gelişir. Sizin bu konudaki hasiyetinizi ve çabanızı takdir ediyor ve tebrik ediyorum. Sağlıcakla kalın
Teşekkür ederim, sözlerinizde derin bir gerçeklik ve büyük bir hikmet yatıyor. Annelik, dünyanın en yüce ve kutsal varoluşlarından biri; kıymetini, saygısını zamanında göstermek her evladın asli görevi olmalı. Maalesef ki birçok insan, bu değerlere kaybettikten sonra sarılıyor, o vakit ise geri dönüşü olmayan bir yolculuğa giriliyor.
Hayattayken sevgimizi göstermek, hürmet etmek, onlara "of" demekten bile kaçınmak gerçekten insanlık borcumuz. Çünkü analar, bizlere öğretilmesi gereken en derin sevgi ve merhametin kaynağıdır. Onları sadece kaybettikten sonra değil, her an yaşarken yücelterek, sevgimizi hissettirerek onurlandırmalıyız.
Böylesi değerleri nesillerimize aktarmak, gelecek kuşaklara bu sevgi ve saygı kültürünü miras bırakmak, gerçekten bir insanlık erdemi. Gönülden gelen bu cümlelerinizin içtenliği için ben de size teşekkür ederim.
Annelerimizi anlatan her şiir, aslında onların ruhuna yazılmış bir dua, onlara adanmış bir sonsuz sevgi ifadesidir. Bu değerlere sahip çıkan tüm gönüllere selam olsun!
TÜM YORUMLAR (17)