Canım Acıyor Anne Ve Ben Gidiyorum...

Anne bu kız canımı çok acıttı
Ne kadar zalimmiş anne bu kız
Bu da tıpkı diğerleri gibi çıktı
Farklı diyordum, beni sevebilir diyordum
Sevildiğini anladığında hemen de…
Kuzucuğuna nasıl da kıydı bir çırpıda
Anne korkuyorum artık sevmeye
Ara sıra hoşlanıyorum
Tanımak istiyorum
Sonra Sevebilirim diye korkuyorum
Senin aslan oğlunu nasıl da kuzuya çevirdi bu sefer bir zalim sultan
İhtiyacım var sana anne
Saçlarımı okşamana, dizinde ninniler dinlemeye ihtiyacım var
Büyümek, düşünmek, sevmek istemiyorum artık
Kaçıyorum anne insanlardan
Ayna ya da bakamıyorum artık

Çok uzaklardayım anne
Koşamıyor yanına gelemiyorum
Zamanda beni kendine mahkûm etti artık anne
Dur duramıyorum saniyeleri
Azıcık acılarım dinse ağlayacağım kimse görmeden
Ama dinmiyor anne
Sahteleşiyorum giderek
Gülümseyişlerim, sevincim daha da bir anlamsız artık

Özlüyorum anne
Çocukluğumu özlüyorum
Sarmalara, böreklere dadandığım günleri
Terliğinle beni kovaladığın günleri
“Nanik”lerimi,”pışşık” larımı, dil çıkarmalarımı
Misketlerimi, elma şekerlerimi
Paçalarım çamurlu, gözlerim mahcup günlerimi
Düştüğümde yaralarımı sardığın günlerimleri
Zorla yaptırdığın bıçı bıçı çimmelerimi
Baharatları bir birine karıştırdığımda yüzündeki ifadeyi
“Vay başıma gelenler,kara yazım” deyişlerini
Öperek uyandırdığın okul günlerimi
Sümüklü mendillerimi, iki ara da bir derede ütülediğin okul yakamı
Üç kuruşluk bayram harcıklarımı
Bitmeyecekmiş gibi duran “Emi oğlum,tamam mı oğlum” deyişlerini
Düşünmeye,sevilmeye ihtiyaç duymadığım günlerimi özlüyorum
Seni çok özlüyorum anne

Anne ben gidiyorum
Çok uzaklardan da çok uzaklara
Ben kokan bedenim bir gün sana gelecektir
Kokla anne saçlarımı
Sımsıkı sar bedenimi anne
Sevinç göz yaşlarınla yıka beni
Onu da yanımda götürürdüm ama hasretin dinmeli anne
Benim dinmedi anne,dindirmediler
Gülmezsem bil ki gülüm yok
Ağlamazsam bil ki vicdanım yok
İstemezsem bil ki hayallerim yok
Şimdi,Kimsenin bilmediği yerlere gidiyorum
Aklımda ki açık pencereleri kapatmaya
Yürüğümde ki yaraları sarmaya
Unutkanlıklar diyarına
Duygularımın efendisi olmaya
Tek kişilik ben diyarına
Yalnızlığımla yalnız kapabildiğim yere
Aynaların olmadığı gerçek dünyaya
Zahiri olmayan çiçeklere,ağaçlara,kuşlara
Kendime hesap sormaya
İçimdeki prometheusu dinlemeye
Güneşimi yakmaya
Bencilliğimi karalamaya
Bile bile yok oluşlarıma gidiyorum