Canım Acıyor! Şiiri - Yılmaz Türkyılmaz

Canım acıyor biliyor musun?
Ölümler üst üste biniyor.
Evvelki gün; Uğur Mumcu,
Dün; Ali Gaffar Okkan,
Bugün; İsmail Cem.
Anlaşılan; felek aynı desen, aynı renk çalışıyor...

Kızıl karanfiller,
Kırmızı güller birikiyor,
Yanan mumların dibinde...

Bu memleketin değerleri katlediliyor,
Bazen de Âzraille çekip gidiyor güle oynaya.
İğne ucu kadar karanlık ve kargaşalık uğruna....

Bilmez misin?
Gök aydınlanmayı,
Sırasını bekleyen milyarlarca yıldızla dolu.
Bilmez misin?
Ayağımızın değdiği bu küre;
Değişimlerin tetikleyicisi zamana gebe.
Bilmez misin; içinden yeniler kendini nüve...

Yani; neresinden bakarsan bak!
Sonumuz kaçınılmaz bir aydınlık.
Hiç aramızda ilk çağın karanlığından kalan var mı?
Bir son verilmeli artık!
İllâ ileri, illâ ileri,
Her şeye rağmen, inadına inadına...

26.01.2007 / ANTALYA