Canım Acıyor Şiiri - Yolcu Yol

Sen aklıma düştükçe canım yanıyor.
Ve geçer dediğim hiçbir acım geçmiyor.
Maziyi hatırladıkça kor oluyor yüreğim.
Aklıma getirdikçe seni
Ölüp ölüp diriliyorum.

Artık; ne sen gele bilirsin kollarıma.
Ne ben koşa bilirim Karataş’ın sokaklarına.
Şiirlerin ahengi bile mazide kalmışsa.
Hayatın yaşamı, uyuşuk kafayla bir hap tadında.
Ve sen yine aklımda.
Mazim hatırımda.
Hatıralarım ise şiir aralarında.

Canım yanıyor yine
Düşündükçe seni içim acıyor.
Unuttum dediklerimi hatırladıkça, yüreğim parçalanıyor.
Ah yar.
Ey yar.
Özlüyorum seni.
Ölüp ölüp diriliyorum.
Seni kaybedişim aklıma geldikçe.
Canımı daha çok yakıyorum.

Ölüm kokusuyla yaşadığım umursamaz tavırlarım var beni.
Sen düştükçe aklıma, yoruluyorum yokluğundan.
Özlemin, sevdan aktıkça içime, biraz daha azalıyorum
Ve sensizliğin ıstırabı da olsa bu yazılanlar, hiç bitmesin istiyorum.

Ah yar.
Ey yar.
Canım acısa da.
Özlemin kor olsa da.
Yokluğun dem vursa da.
Ben hala seviyorum.
Gelmeyeceğini bile bile.
Dokunamamak endişesi olmadan.
Hayalinde kaybolarak.
Seni senden saklayarak.
Öperek koklayarak.
Ölüme koşuyorum.
Canımı acıtarak.