Canım Acıyor Şiiri - Mucurlu Kemal Özdemir

konuştukça, arzuladıkça, özledikçe,
en kötüsü yaşadıkça,
canım acıyor.
odamda divana uzanıp,
kendime dokundum,
hiç tanımadığım birine,
dokunur gibi dokundum.
öyle uzaktım ki kendimden.
seni bütünüyle,
herşeyinle hissettiğim anda,
çaresizken değil,
seninle dopdoluyken.
seni, bana ait olman için değil,
karşılığında beni sevmen için değil,
sadece sen olduğun için sevdiğimi,
söyleyebilseydim.
ne kötü,
insanın kendine acıması.

[embed hidden src='http://www.antoloji.com/siir/media/18/www_antoloji_com_1036418_390.MP3']