Cane..Cane.. Şiiri - Ümit Yaşar Işıkhan

Yol çekilir gibi değil cane
Sular azalır Meriç nehrinde hergün
Balıklar sağır,balıklar dilsiz
Yankılar her atışında yüreğimin
Uzaklarda güvercin yaralıdır
Uzaklarda bir çocuk
Kanat çırpınışları geceye sensiz
Sensiz cane..

Her bahar martılar tutukludur
Lodos gezinir dört duvar hücresinde
Oysa sen gelmeliydin
Gelmeliydin cane
Bir çocuğun kuş resimlerinde

Gemiler gidiyor kar yangını
Bütün yolculuklar körfezin bakışına
Bir uzak kenttir siyah saçların
Sarışın bir ıslıktır eser
Gizlenen en kutsal kitap dudaklarımız
Sevgi ve emektir

Tutuklu olan ben miydim
Tutuklu olan şiir
Sen ne oldun böylesine yağmur
Söğüt ağacın uyku çığlığı
Bulutların dağ çiçeği alanlarda…

Hani gidecektik
Hani kararımız Afrika kıyıları
Hani gülecektik mavilerde
Yeşilliğin ilk çocuk rengi
Artık ufukların akşam hüznüyüm
Yavaş yavaş iniyorum dağlara
Kimler susmadı ki dar sokaklarda
Kimler ölmedi ki gün doğumu
Aynı deli pırıltılarda çiçek
Biz ağlamıyorduk,biz gülmüyorduk
Parkın içindeki odayı vermezler cane
Ve her akşam aynı saatte geçen kedi
Bizi bize geri vermezler
Vermezler cane…

Ve İzmir
Yıkılmış bütün sevda duvarları
Üşüyen biz miydik
Ölen çocuklar mıydı
Kalleş bir kurşunun döküldüğü
Sen de biliyorsun cane,
Artık bütün babalar gibi
Kara yaslıdır şiir

Oysa gidecektik cane
Daldır gözlerini serin sular
Gök aynı sevda denizi
Gök aynı yeşilırmak kıyısına

Şimdi
Doğacak kara kaşlı bir çocuğun
Haykırışıdır okyanus
Ve ellerim
Ve o koca yürek
Bir şili işçisidir direnç
Yaşamın gözbebeği
Sensiz,mayıs daha uzak

İşte cane
Seni sevebilirim güneş yangını
Seni öldürebilirim yaprak
Seni sarabilirim rüzgar
Seni öpebilirim
Ve sonra ben
Ben de gidebilirim..