Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bu soluksuz yüreği, bir garip hasta sayıp
Soluk ol! Canda can ol! Canan cansız dardadır
canan cansız dardadır...evet insan canı olmadıkça yaşayamaz...her mısrası derinliğe salan şiirinizi kutlarım...saygılar...
Bu gönül iflah olmaz, ses vermezsen çağrıma
Eller çare bulamaz, sinemdeki ağrıma
Yaban elde ölürüm, basmaz isem bağrıma
Gönül düşmüş maraza, çare yalnız yardadır
Bir şiir bu kadar mı duygu yüklü bu kadar mı güzel olur yüreğine sağlık canım hepsi birbirinden harika okudukça bidaha dedirtiyor insana sevgilerimle...
Baharı görmeyince, çiçek dalda açar mı
Yari görmeyen gözler, ışığını saçar mı
Gülü terk eden bülbül! Bu kadar da naçar mı
Gül solmuş, boyun bükmüş, gönül ahu zardadır
Yaşanmasa böylesine yazılamazdı.
Yüreğinize sağlık.
Sevgiler.
Hece şiirini de çok güzel yazıyorsun...Sevdayı gerçek anlamıyla ne kadar güzel anlatmışsın. Can da can ol başka bir şey istemem...Tebrikler güzel şiire. Sevgilerimi yolluyorum yüreğine.
Bu bir yürek sesidir, seni sevdiğimi bil
Sevmiyorum desemde, yalan söylüyor bu dil
Bende bir tek sen varsın, geride ne varsa sil
Görmez senden başka yar, göz hayâda ardadır
bir sevgi bu kadar mı güzel anlatılır ?
tebrikler ....
Bu soluksuz yüreği, bir garip hasta sayıp
Soluk ol! Canda can ol! Canan cansız dardadır
ve...hep canda can kal....
tebrikler arkadaşım...sevgilerimle.
Canda can ol...tebrikler şaire.
Bir yanım yalnızlıktır, bir yanım hepten kayıp
Cografyam kabul etmez! Senli düşlerim ayıp
Bu soluksuz yüreği, bir garip hasta sayıp
Soluk ol! Canda can ol! Canan cansız dardadır
hecesiyle ölçüsüyle anlamıyla şairi ile şiir gibi şiir okudum ölümsüz doyumsuz bir eser kalemine yüreğine emeğine sağlık Allah kaleminizi daim ilhamınızı bol eylesin kutlarım selam ve saygılarımla Tuncay Akdeniz
Bir yanım yalnızlıktır, bir yanım hepten kayıp
Cografyam kabul etmez! Senli düşlerim ayıp
Bu soluksuz yüreği, bir garip hasta sayıp
Soluk ol! Canda can ol! Canan cansız dardadır
çok güzel dörtlükler Saadet Hanım eski şiirlerinizde güzeldi ama son zamanlarda yazdıklarınız gerçekten çok güzel
yüreğine sağlık
sevgiyle
buram buram aşk kokuyor....gönül sevdiğine ulaşamazsa çok dardadır.....ne kadar doğru....sevgiler...nurten hürel
Bu şiir ile ilgili 98 tane yorum bulunmakta