Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Çok ama çok güzel.Bu harika dizelerin sahibini canı gönülden tebrik ediyorum.Saygılarımla.
evet tüm canlar cansız dardadır.yüreğinize sağlık sevgilerimle.
Bu gönül iflah olmaz ses vermezsen çağrıma
Eller çare bulamaz sinemdeki ağrıma
Yaban elde ölürüm basmaz isem bağrıma
Gönül düşmüş maraza, çare yalnız yardadır
Yunusu andıran anlamlı ve duygu yüklü dizeler. Bu yüreğe selam olsun. Yüreğinizdeki sevda ateşi hiç sönmesin ve siz hiç bırakmasın.
Selam ve saygılarımla.
''Bir yanım yalnızlıktır bir yanım hepten kayıp
Coğrafyam kabul etmez! Senli düşlerim ayıp
Bu soluksuz yüreği bir garip hasta sayıp
Soluk ol! Canda can ol! Canan cansız dardadır
şiir baştan sona harika, türkü tadında olmuş kalemine yüreğine sağlık..kutlarım....''
Tek kelime ile muhteşem. Kalemin hiç bitmesin şaire..Saygılarımla..
Bu kadar da naçar mı Gül solmuş, boyun bükmüş, gönül ahu zardadır Bu bir yürek sesidir, seni sevdiğimi bil Sevmiyorum desemde, yalan söylüyor bu dil .....................MUHTEŞEM...........
özlemişim ben şiir tadını, şiir doyumunu... yüreğin derinliklerindeki aşk kokulu gülleri renkleriyle özlemişim... sizi sevgimin sadeliğince kutluyorum...
kapıldım okumaya, bir süre daha beraber olacağız sayfanızda Saddet hanım, zevkli, özden, sıcak Şairem, sımsıcak yürekli kadınım... Tüm bu güzelliklerin bir arada yükünü taşıyabilmeli... ben galiba, biraz bencilce mutluyum. Kadınlarımın başarılarında bir daha hoş gururluyum. Durup durup ayıp etmesem olmaz sanki... Hem bu satırları kimse görmeyecek ki! Onu içimde taşıyorum, bir yere bırakmam ki...
Kaleminizin gücünü, yüreğinizin enginliğini kutluyor, seviyorum sizi
Bir yanım yalnızlıktır, bir yanım hepten kayıp
Coğrafyam kabul etmez! Senli düşlerim ayıp
Bu soluksuz yüreği, bir garip hasta sayıp
Soluk ol! Canda can ol! Canan cansız dardadır
Baştan sona dört dörtlük bir şiir bu.Yüreğimden çok şey buldum okurken.Başarıyı yakalamış.Haketmiş bence de bu kadar yorumu.Müsadenle şiir köşeme alıyorum bunu abla.Yüreğimin derinlerine..Sevgilerimle..Yüreğine sağlık.
Güzel şiiriniz için tebrik ederim
Ali Rıza Malkoç
Soluk ol! Canda can ol! Canan cansız dardadır
Çok güzel final mükemmel Yüreğine kalemine sağlık sevgiyle
Bu şiir ile ilgili 98 tane yorum bulunmakta