Cancağızım Şiiri - Murat Gökçe

Hüzün çöktü pencereme,
Ay geceye küs
Sen bana
Bense hayata.
Damağımda acı bir kahve tadı
Gözlerimde uyumama inadı
Ve sabahı iple çekiyor
Yorgun bedenim.

Odamda koskoca bir hüzün
Hafızamda gittiğin o gün
Gökyüzünü izliyorum penceremden.
Nerdesin cancağızım?
Hayatımdan yıldız misali kayan sen.

Yakmıyorum ışıkları,
Karanlıkta daha bir başka
Oluyor seni düşlemek.
Kapatıyorum senden gayrı
Gönlüme tüm kapıları.
Yanağıma kadar sızıyor yaşlar
Kan çanağı gözlerimden.

Haddinden fazla özlüyorum,
Bir çocuk masumiyetiyle
Teninin kokusunu.
Görmek vardı ya
Sevgi dolu bakışlarını.
Okşamak aheste aheste
Ahenkli saçlarını.
Özlüyorum işte
Gözlerindeki cennet coşkusunu.
Habersizce götürdün
Canımın yarısını.

Sensizlik çok ağır yük cancağızım.
Her defasında altında kalıyorum.
Dilim damağım kupkuru,
Ölümüme susuyorum.
Nasıl bir duygudur böyle
Yalnızlıktan geberiyorum.

Nefesimle irkiliyor
Penceremin buğusu.
Yüreğimde demleniyor
Bir daha seni görememe korkusu.
Ve aklımda hapsedilmiş
Hak ettim mi?
Sorgusu.

Sabahın ilk ışığında,
Gözlerin doğuyor pencereme.
Nefesimle buğulanan cama
Bir kalp çiziyorum.
İsmini yazıyorum içine
Altına da hisli bir not düşüyorum.
"Gel" be cancağızım
Kaç gece daha böyle
Hüsrana gebe kalacağım.

Aniden gittiğin gibi
Yine aniden çal kapının zilini.
Her an seni bekliyor olacağım.
Yeter ki gel, gel ki cancağızım
Ecel zamansız kapımı çalmasın.
Ne olur gel, gel ki kanayan sızım
Sensizlik katilim olmasın.

Murat Gökçe Karsî
08.01.2016