Cancağızım Şiiri - Alican Sofu

Senden bana bir tek şey kaldı.
Fotoğraflardaki tebessümün.
Merhem gibiydi ellerimi tutuşun,
Dilsiz bir şairin,
İşaretle anlatabildiği tek sevgi'ydi gülümsemelerin.
Rüyalardan çalınmış melekler gibiydin.
Hadi çocukluğumuzdaki gibi yapalım yine,
Sağım solum söbe,
Nerdesin be!

Aldırma yalnız gecelerde döktüğüm gözyaşlarına,
Bilirsin duygusaldım her zaman,
Bir film izlerdik beraber,
En dokunaklı yerinde,
Gözlerim yine şelale.

Yıllar pek birşey kaybettirmedi bana,
Kırışıklar var yüzümde,
Torunlar alay ediyor,
"Dede, senin yüzün neden böyle" diye.
Kader çizgisi desem anlamazlar,
Pekte laf geçiremiyorum aslında.
Haytalar nede büyüdüler.
Görmelisin, okula başladılar bu sene.
Küçük olan, harçlık koparmadan gitmiyor,
Büyük olan ise, aşık olmuş.
Sevdiği kızı bana anlatıyor.

Günlerim böyle geçiyor işte,
Hayat kaynağım, öyle özledim ki seni.
Fotoğrafın, gömleğimin sol cebinde.
Bakıp bakıp dalıyorum uzaklara.

Bu aralar sağlığım pek yerinde değil,
Elime bir baston verdiler,
Sokak sokak dolaşıyorum,
Sakın kızma cancağızım eve bile sığamıyorum.

Kaç zamandır güneş, küskün oldu tenine.
Dokunmaya kıyamazdım,

- Hanım, olmadımı daha çay.
- Geliyorum bey, sabret.

Sabır mı kaldı cancağızım,
Öyle özledim ki o günleri,
Yüzümdeki çizgilerde taşıyorum her birini,
Her gün bıkmadan usanmadan,
Fotoğraflarımızın olduğu albümü çıkarıyorum sandığından,
Her anımızın üstüne,
Binlerce gözyaşları döktüm ben her gece,

Dayanamıyorum, biliyorum.
Fotoğraflarımızı tutarken titriyor ellerim,
Artık nefes alırken zorlanıyor bedenim,
Yakındır cancağızım,
Bende yanına gelirim.