Canban Beni Can Eyledi Şiiri - Ali Oskan

Aklımı kalbime attım,
Aklım beni han eyledi.

Hepsini benime kattım,
Benim beni can eyledi.

Bir taş attım taşa çarptı,
Taştan sekti başa çarptı,
Baş yarıldı kaşa çarptı,
Kaşlar bana ta’n eyledi.

Serden geçtim yer açıldı,
Yerden geçtim fer açıldı,
Ferden geçtim der açıldı,
Derler beni han eyledi.

Bir aş yedim tene değdi,
Tenden sekti bene değdi,
Ben açıldı sen’e değdi,
Senler beni ban eyledi.

Bir göz attım gözü gördü,
Gözden kaydı tözü gördü,
Töz açıldı özü gördü,
Özler beni san’ eyledi.

Bir tel buldum tele bindim,
Telden indim sele bindim,
Sel aşırdı yele bindim,
Yeller beni va’n eyledi.

Bir bağ gördüm bağa uçtum,
Bağdan geçtim dağa uçtum,
Dağ yükseldi çağa uçtum,
Çağlar beni an eyledi.

Bir gül attım ele geldi,
Elden sekti dile geldi,
Dil söyledi güle geldi,
Güller beni ‘han eyledi.

Bir dal buldum dalı yedim,
Daldan geçtim alı yedim,
Al süzüldü balı yedim,
Ballar beni kân eyledi.

Bir söz ettim kali oldu,
Kalden sekti lali oldu,
Lal erildi hali oldu,
Haller beni şan eyledi.

Bir san aldım şanı buldum,
Şandan geçtim hanı buldum,
Handa Bir Can-banı buldum,
Can-ban beni can eyledi…

Sözlük:

Han: Hükümdar.
Can:: Sevgili, dost
Ta’n: Hoş görmemek. Kötülemek. Birisinin ayıp ve kusurlarını beyan etmek.
Han: Yolcuların misafir olduğu bina. Kervansaray.
Ban: Dam, çatı.
San’: Sağlam ve muhkem yer.
Va’n: Sığınacak yer, melce'.
An: En kısa bir zaman. Dem. Cüz'i bir zaman.
‘han: okuyan, okuyucu,
Kân: Bir şeyin menbaı. Kaynak. Bir keyfiyetin. (niteliğin) bol olarak bulunduğu kimse.
Şan: Mahiyet. Hal, keyfiyet.
Can-ban: Cancı, can yapan, can veren.

16. Haziran. 2009 – İzmir

Ali Oskan