Canan Nerede Şiiri - Atila Yalçınkaya

Gün be gün menzile akarken hayat,
Dilimde belirir acı bir feryat.
Bir ümit olur mu yaklaşan memat,
Gönlüme sorarım canan nerede.

Nerede tükendi solan bu ömrüm,
Dengini buldu mu yanan şu gönlüm,
Kendi nefsimedir ettiğim zülüm
Cürmüme bakarım, gufran nerede.

Serazat yaşadım tükendi günler,
Azaplar yaşatır boş geçen dünler,
Silinip yok oldu şerefler, ünler
Garipçe bakarım ümran nerede.

Dolandım dünyayı avare misal.
Etmedim birine candan imtisal.
Örttü üzerimi hayaldir visal.
İlmime bakarım burhan nerede.