Cânan Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

Harabâd ehliyim cânan
Neş'e yok lugatımda,
Taşımaz gönül yükümü
Atım'da ırgatım'da,
Bir kuru canım kaldı
Şu öksüz hayatımda,
Sen gülümse diyorsun
Yüz'mü kaldı be cânan.

Yollar uzadı cânan
Yürümekle bitmiyor,
Gözlerimden hayalin
Ser'imden aşk gitmiyor,
Elimdeki solgun resmin
Avutmaya yetmiyor,
Sen çık'ta gel diyorsun
Diz'mi kaldı be cânan.

Diller lâl oldu cânan
Hasretiz hasbihâle,
Açmadı bağımızda
Ne papatya ne lâle,
Çok gördü talih bize
Selam sabah'ı bile,
Sen muhabbet diyorsun
Söz'mü kaldı be cânan.

Bahar kış oldu cânan
Temmuz'da üşüyorum,
Ben bu bitmez çileyi
Her mevsim yaşıyorum,
Buz bağlamış bir kalbi yok yere taşıyorum,
Gel yak beni diyorsun
Köz'mü kaldı be canan.

Gurbet zor bize canan
Sen orada ben burda,
Hayal olsun göreyim
Şöyle karşımda dur'da,
Bizde hasret tükenmez
Dağ dağ'a kavuşur'da,
Sen ikimiz diyorsun
Biz'mi kaldı be cânan.

FEVZİ EMİR YILMAZ