Çanakkale Ziyareti Şiiri - Mehmet Gözükara

Dönülmemiş geriye gitme vakti gelince
Tarif manaya muhtaç duygular histen ince
Ne müthiş manzaraydı “Haydi hücum” denince

Size minnet duyarak, el açarak yalvardım
Benim gücüm yetseydi, ben de sizle doğardım.

Gönüldeki imandır, düşmanın yanıldığı
Çanakkale salınıp geçilir sanıldığı
Her milletten askerin törenle anıldığı

Mehmet’in mertliğidir nere baksan gördüğün
Toprağı vatan yaptın; mühür senin öldüğün.

Şüheda makamından neden geri çekilsin
Şahadet şerbetiyle çizilen bir şekilsin
Yalnız bir takımdınız tabur bile değilsin

Tümen gibi en uçta sen yerini alansın
Yahya Çavuş’un ruhu torunda yakalansın.

Avuç açan “gel” diyor fark etmiştin rüyanda
Vatan senle can buldu şehit olduğun anda
Namus nasıl korunur örnek oldun cihanda

Düşman ateşten topu sana doğru fırlatır
Hamza’ya benzeyişin Uhud’u hatırlatır.

Çekinmedik heybetli geminin gövdesinden
Ali Çabuk ses verdi Rumeli bölgesinden
Her gölge küçük kaldı insanın gölgesinden.

Akıllar dona kaldı donmadı koca Seyit
Allahuekber lafzı dudaklarda tek beyit.

Tek vücut olmuş idi yedi düvel bir âlem
Geçilmedi; şahidi, tarihi yazan kalem
Tekrar yine denense geçilmez Çanakkale’m

Kanın düştü toprağa gül kokarmış terinde
Ya senle olsa idim, ya da senin yerinde.

Çanakkale tarihte unutulmaz yapraktır
Dünyanın kaderini değiştiren topraktır.
Şahadetle çekilen dalgalanan bayraktır

Kaç canımız olsaydı onu orda verirdik
En güçlü ordu değil kim gelse devirirdik.

Kim aklına getirir kim bahseder korkmaktan
Parçalanmış Mehmet’im vazgeçmemiş topraktan.
Gözükara’m bu vatan bize emanet Hak’tan

Kaç asır yüklendiğim tarihi taşıyorum
Ebedi mutluluğu ölümle yaşıyorum.

Türk milleti tarihe renk-şekil verdi geçti
Vatan için kanını toprağa serdi geçti
Sefa nedir cefa ne tümünü gördü geçti

Ölerek dirilmenin yeridir Çanakkale
Sadece destanlardan biridir Çanakkale

Boyun Büktüm Güle Doğru sf: 139